Rodzaje grzałek:
Grzałki kwarcowe są odporne chemicznie na wszystkie kąpiele poza kwasem fluorowodorowym i fluorkowymi kąpielami do chromowania. Wobec porównywalnej ceny wypierają stopniowo grzałki szklane i porcelanowe. Płaszcz kwarcowy może ulec zniszczeniu jedynie w sposób mechaniczny nie termiczny. Gorącą grzałkę kwarcową można zanurzyć do chłodnej cieczy bez obawy pęknięcia gdyż szkło kwarcowe jest odporne na tzw. "szok termiczny" (gwałtowne zmiany temperatury). Posiada pierwszą, najwyższą kategorię kwaso- i ługoodporności czym przewyższa wszystkie materiały mineralne (rys. 4), (tab. 1).
Grzałki teflonowe są odporne na wszystkie rodzaje kąpieli, jako jedyne wytrzymują we fluorkowej kąpieli do chromowania lub w kąpieli z kwasem fluorowodorowym. Ich wadą jest dość wysoka cena (tab. 1).
Grzałki stalowe, szczególnie ze stali szlachetnych, mogą nadawać się do kąpieli kwaśnych i alkalicznych. Gatunek stali zależy od rodzaju kąpieli (rys. 5), (tab. 1).
Grzałki tytanowe ze względu na wysoką cenę tytanu stosuje się praktycznie tylko do kąpieli szlachetnych. Są odporne na prądy błądzące, które powodują mikro rozpuszczanie stali szlachetnych i zanieczyszczanie kąpieli składnikami stopowymi np. chromem. Nie nadają się do kąpieli silnie kwaśnych.
Grzałki izolatorowe to grzałki, w których przewód uziemiający odizolowany jest od metalowego płaszcza grzałki specjalną konstrukcją zabezpieczającą. Oznacza to, że posiadają one całkowicie skuteczną ochronę przed porażeniem. W razie awarii, na płaszczu nie pojawia się napięcie. Grzałki te mimo metalowej obudowy, nie powodują przepływu prądu stałego przez elektrolit (nie ma różnicy potencjałów między ziemią a zerem). Na ich płaszczach nie odkładają się więc osady metaliczne. Jest to zaleta typowa dla grzałek z płaszczami kwarcowymi, szklanymi lub porcelanowymi, a jednocześnie płaszcz jest nietłukący. Seryjnie stosuje się wyłącznie płaszcze ze stali szlachetnej lub z tytanu.
Grzałki o obciążeniu powierzchni ok. 1,5 W/cm2 zalecane są do kąpieli, w których na płaszczu grzałki powstają trudno rozpuszczalne osady pogarszając wymianę ciepła. Rozwiązanie to zapobiega konieczności częstego czyszczenia i przedłuża czas eksploatacji grzałek.
Zamiast wstawiania zbiorników z krzepnącymi cieczami do budynków wystarczy te zbiorniki zaizolować i wyposażyć w odpowiednie automatyczne grzałki. Grzałki do zbiorników nadają się do bezpośredniego podgrzewania cieczy w zbiornikach magazynowych, zapasowych itp., w celu uniknięcia zamarzania, żelowania czy zbrylania. Temperatura do 200°C, moc seryjnie do 18 kW, napięcie 220/380 V, prąd zmienny 1-, 2-, lub 3-fazowy. Od góry pionowe nieogrzewane ramię grzałki może być wodoszczelnie zaspawane ze szczelnie wwalcowanym kablem (IP 68) lub zakończone typową głowicą PP (PVDF). Produkowane są trzy typy grzałek do zbiorników ze stali szlachetnych, z tytanu i z teflonu. - kątowe Grzałka kątowa z poziomym ramieniem ogrzewanym i pionowym nieogrzewanym (rys. 6-8). Zalety grzałek kątowych: - gwiaździste Grzałka gwiaździsta w dolnej części zbudowana z krótkich, pionowych ogrzewanych ramion, których liczba (1-6) zależy od wymaganej mocy grzałki (rys. 9). Zalety grzałek gwiaździstych: Grzałka podłogowa (rys. 10) lub podwieszona (rys. 11,12) z teflonu.
Grzałki wysokotemperaturowe, typ W lub V, wodoszczelne (IP 68), do pracy do 200°C, gdy dodatkowo występuje silne parowanie; płaszcze metalowe (stale i tytan, Ø 25-54 mm). Moc do 5 kW. Napięcie 220 lub 380 V, prąd zmienny 1-, 2- lub 3-fazowy (rys. 13). Odmiana gdy mało miejsca a potrzebna duża moc - zawieszany grzejnik drabinkowy, moc do 18 kW (rys. 14).
Patrony grzewcze NÜGA stosuje się do ogrzewania pieców suszarniczych,
podgrzewaczy olejowych, pieców piekarniczych, kotłów warzelniczych,
pieców kąpielowych, płyt prasujących, wędzarni, pieców akumulacyjnych,
parników paszowych, kąpieli z olejami hartowniczymi, ołowiowymi, odtłuszczającymi,
bitumicznymi itp. Oprócz prostych patronów grzewczych stosuje się jeszcze: Moc patronów grzewczych została tak konstrukcyjnie rozłożona, że mają one długą żywotność i są bardzo bezpieczne w użyciu. W typoszeregu wkładów grzewczych występuje 5 średnic: Ø 32, 36, 39, 45, 57, długość: 220-2000 mm, moc: 400-12000 W. Patrony grzewcze nadają się zarówno do zabudowy pionowej jak i poziomej. Do podgrzewania roztworów wodnych do ok. 100°C należy stosować patrony o obciążeniu powierzchni 1,5-2,4 W/cm2; do podgrzewania tłuszczu, oleju, smoły, tri itp. patrony o obciążeniu powierzchni 1,5-2,0 W/cm2. Podstawowe części patronu grzewczego to: ceramiczny wkład grzewczy i płaszcz ochronny (obudowa), ewentualnie z bryzgoszczelnym kołpakiem ochronnym (IP65). Ceramiczne wkłady grzewcze mają bardzo wysoką wartość izolacji i bardzo dobrą odporność na zmiany temperatury. Niektóre rodzaje patronów mają wytrzymałość na przebicie do 4000 V. Typ płaszcza ochronnego zależy od sposobu mocowania np. z kołnierzem do wspawania, z kołnierzem do przykręcania, z końcówką gwintowaną, z głowicą PP (PVDF). Materiał płaszcza: stal st 35, stal szlachetna 4571, tytan.
Interesującą propozycją NÜGA są elektryczne grzejniki przepływowe ze stali szlachetnej lub tytanu, z możliwością bezpośredniego podłączenia do pompy, gwintowanymi końcówkami montażowymi i oliwkami do węży elastycznych (rys. 16-18). |
||||
Informacje techniczne | Katalog produktów | Zamówienie | Kontakt | Nasza firma |
||||